Tekentaal is letterlijk: taal van tekens, of ook wel “taal van getekende beelden”.
Al in de oertijd werd er gecommuniceerd met tekens (en tekeningen). Denk aan de grottekeningen en muurschilderingen, tekens op kleding, gebruiksvoorwerpen en lichaamsdelen. Men kon immers nog niet schrijven, en afbeeldingen waren een middel om elkaar te kunnen begrijpen. Tekentaal maakt hier gebruik van, zodat men meer van onszelf te weten kunnen komen.
Een tekening is een communicatiemiddel voor het kleine kind. Al vroeg wordt er d.m.v. krassen een heel verhaal verteld. Op de basisschool wordt er nog flink getekend. Interessant is te zien wat de kinderen allemaal te vertellen hebben in de tekening. Helaas wordt daar doorgaans (in mijn ogen) te weinig aandacht aan besteed.
Na de basisschool leren we tekenen volgens bepaalde structuren. Het moet allemaal kloppen, bijv. t.a.v. de verhoudingen. Dat is leuk, maar het plezier gaat vaak weg doordat men zelf zegt: Ik kan niet tekenen! Dit laatste hebben velen ook gehoord van de desbetreffende docenten. Erg jammer! Want natuurlijk kunnen we tekenen, oké, sommige hebben wat meer gevoel voor verhoudingen. Maar daar gaat het niet om, het gaat om het plezier van tekenen, en de manier van uiten.
Een tekening kan je zien als een spiegel van jezelf. Onbewust vertellen we een heel verhaal in de tekening. Onbewust breng je in beeld wat er in je leeft. In de cursussen, het coachen en therapie gaan we in gesprek met de tekening. Wat zien we allemaal in de tekening? en wat zegt dat over ons? De tekening wordt dus gekoppeld aan het dagelijks leven. In de tekening kunnen we (samen) uw hulpvraag lezen en er zitten ook handvaten in om met die vraag om te gaan.
Naast tekenen werk ik ook met collages, schilderen en boetseren. Ook daarmee breng je onbewust in beeld wat er bij je leeft. En ook daarmee gaan we samen in gesprek.